20 april – Amstel Gold Race Ladies Edition: Maastricht – Berg en Terblijt
De Amstel Gold Race, de grootste eendaagse wielerwedstrijd van Nederland, vond vandaag plaats over het uitdagende heuvelachtige terrein van Limburg. De koers staat bekend om de iconische beklimmingen en daardoor is het altijd spektakel. Na iets meer dan 100 kilometer koers vond een belangrijk moment plaats. Een grote kopgroep van 23 rensters reed weg, met daarbij Megan Jastrab en Mara Roldan namens Team Picnic PostNL. De groep kreeg al snel een voorsprong van bijna twee minuten, waarmee de finale van de koers echt was begonnen.
In het peloton zaten Marta Cavalli en Pfeiffer Georgi de hele dag goed gepositioneerd, maar naarmate de race vorderde, werd het steeds duidelijker dat de kopgroep zou strijden om de overwinning. De beslissende momenten kwamen op de laatste beklimmingen van de Geulhemmerberg, Bemelerberg en Cauberg. Een groepje met daarin onder meer de latere winnares Mischa Bredewold reed weg, waardoor de kopgroep uit elkaar brak en Roldan en Jastrab in een achtervolgende groep terechtkwamen. Ondanks hun inspanningen, werd het verschil met de voorstre groep alsmaar groter. In de eindsprint gaf Mara Roldan alles wat ze had en op die manier stelde ze een plekje in de top 10 veilig: ze sprintte naar plaats 10. Een sterke prestatie op de wegen die ze zo goed kent, vlak naast het Keep Challenging Centre.
Na afloop zei Mara: “Dit is eigenlijk een thuiswedstrijd voor Team Picnic PostNL. Dit zijn de wegen waarop we elke dag trainen, en we wilden echt vooraan meedoen in de koers, en ik denk dat we daar echt in geslaagd zijn. We hadden wat pech met een paar crashes in het begin, maar toen de koers echt losbarstte, wisten Megan en ik in de kopgroep te komen. We werkten heel goed samen om de groep bij elkaar te houden en verder weg te rijden, terwijl de meiden in het peloton veilig bleven, voor het geval de koers weer samen zou komen en we terug zouden kunnen schakelen naar ons oorspronkelijke plan om Marta en Pfeiffer, die zoveel ervaring op dit parcours hebben, goed te positioneren voor de diepe finale. Uiteindelijk bleef de kopgroep weg en er vielen wat breukjes, maar ik voelde echt veel pijn tegen het einde. Het lukte me niet om aansluiting te houden met de voorste vijf, die in de laatste ronde wegreden. Megan was echt sterk en hielp me naar de voet van de Cauberg, en vanaf daar probeerde ik gewoon zo hard mogelijk naar boven te rijden. Ik kan het bijna niet geloven dat ik in de top 10 ben geëindigd. Het is extra speciaal dat mijn ouders hier vandaag zijn. Ze zijn helemaal uit Canada overgevlogen om mij deze week te bezoeken. Ik ben echt blij met hoe het vandaag voor iedereen is verlopen.”