In 2022 maakte Max de overstap van de junioren naar het U23-peloton, waar hij zich aansloot bij het Developmentprogramma van Team Picnic PostNL.
Meteen aan het begin van het jaar reed hij naast het WorldTour-programma ook de Tour of the Alps die de ploeg won, een surrealistische ervaring voor de destijds achttienjarige Max.
“Het was vreemd om samen te werken met de jongens in het peloton naar wie ik op televisie heb gekeken en waar ik naar opkeek, zoals Romain [Bardet] die een perfect rolmodel was tijdens die race.”
Een ongelukkige start van het jaar met ziekte en blessure zorgde ervoor dat hij het hele seizoen opnieuw moest opbouwen, waarna hij indrukwekkende resultaten behaalde. Toch zei de gereserveerde en rustige Max over zijn openingsjaar dat het is tot nu toe “redelijk goed” was gegaan. Max’s tweede jaar verliep niet helemaal volgens plan, aangezien hij een groot deel van het seizoen miste door een crash in de Tirreno-Adriatico. Hij maakte op indrukwekkende wijze zijn rentree in de Vuelta a Burgos, waar hij net tekort kwam voor zijn eerste overwinning in het algemeen klassement, met slechts een paar seconden verschil. Een nieuwe crash zorgde ervoor dat hij zijn klassementsamibites in de Vuelta a España kon vergeten, maar toch maakte hij indruk en was hij dankzij sterke onstnappingen meerdere keren dicht bij een etappeoverwinning. Uiteindelijk hoefde hij niet lang te wachten om beloond te worden voor het harde werken. Hij behaalde zijn eerste prof-overwinningen in de Tour de Lankawi: Max won daar de koninginnenrit en het algemeen klassement.
Max komt niet uit een wielerfamilie en heeft een interessant achtergrondverhaal over hoe hij in de wielersport terecht is gekomen. Zijn vader was enigszins sportief aangelegd en terwijl hij werkte als glazenwasser, raakte hij in gesprek met een van zijn klanten die zijn kinderen vaak meenam naar het veldrijden in zijn woonplaats Scunthorpe. Max ging een keer mee om te zien hoe het was en vanaf dat moment was hij verslaafd aan de wielersport, en dat alles naast zijn voetbalverplichtingen. Uiteindelijk stopte hij met voetballen en concentreerde hij zich volledig op het wielrennen.
“Ik kwam op een punt waarop ik moest kiezen. Ik dacht dat ik talent had voor wielrennen en ik vond het erg leuk, nog steeds. Wielrennen was iets anders en het wekte mijn interesse aangezien het zowel een fysieke als een tactische sport is. Ik was er gewoon verslaafd aan.”