De eerste maanden van Mara Roldan als professioneel wielrenster waren een rollercoaster van leren, groeien en enthousiasme. Na haar overstap naar Team Picnic PostNL aan het begin van het seizoen, heeft Mara zich in de WorldTour bewezen met indrukwekkende prestaties, waaronder haar debuut in enkele van de meest prestigieuze eendagskoersen. In dit interview blikt Mara terug op haar ervaringen in de iconische Omloop het Nieuwsblad en Strade Bianche, en deelt ze haar reis tot nu toe binnen het team.
Eerste maanden in het team
De eerste maanden bij het team waren voor Mara overweldigend positief. “Echt positief”, deelt ze lachend. “We begonnen met het team camp in december in Spanje, en daarna ging ik naar de koersen in Australië, dat was geweldig. Nu, hier in Sittard, is iedereen die ik heb ontmoet – teamleden, experts, coaches – ongelooflijk gastvrij. Het voelt als een makkelijke overgang voor mij, niet veel aanpassing. Komend uit Canada voelt het echt als een warm bad.”
De overstap van de kleinere koersen naar het hoge niveau van de World Tour was geen gemakkelijke stap voor Mara. “Het is veel moeilijker”, geeft ze toe. “Het niveau is veel hoger. In de kleinere koersen die ik reed, werd de helft van het peloton al na de eerste 50 kilometer gelost. Hier is het niveau veel hoger. Positioneren, alles, je moet veel preciezer zijn. Het talent is ongelooflijk en het peloton is nog steeds groot, zelfs na 100 kilometer. Het lijkt wel alsof elk jaar het niveau stijgt.”
Omloop het Nieuwsblad: Een zenuwslopend debuut in de klassiekers
Mara’s debuut in de klassiekers vond plaats in de Omloop het Nieuwsblad, de eerste grote klassieker van het seizoen. Het was een belangrijke mijlpaal, aangezien het team haar een cruciale rol toevertrouwde aan het begin van het seizoen. “Toen ik voor het eerst in Sittard aankwam, kreeg ik een belletje van onze coach. Hij zei dat hij me graag naar de Omloop wilde brengen”, herinnert Mara zich. “Ik had nog nooit een klassieker gereden, dus ik was een beetje nerveus, maar vooral enthousiast. Het was zo’n goed gevoel dat het team in mij geloofde.”
Haar verwachtingen voor de koers waren simpel: snelheid, agressiviteit, en alles zal draaien om positioneren. “Ik kreeg de taak om het team goed te positioneren op de belangrijke kasseistroken, wat een grote verantwoordelijkheid was voor tijdens mijn eerste klassieker. Ik was natuurlijk een beetje zenuwachtig, maar de druk die ik op mezelf legde, zorgde ervoor dat ik het goed deed”, reflecteert ze.
Ondanks haar plan om zich te focussen op de eerste 80 kilometer, liep de race niet zoals verwacht. Een lekke band net na de beklimming in Oudenaarde veranderde alles. “Dat was het slechtste moment”, geeft ze toe. “Ik kreeg een wielwissel, maar het peloton was al weg. Dus mijn doel verschoof naar het uitrijden van de koers en de tijdslimiet halen.” Ondanks de tegenslag bleef Mara positief: “Uiteindelijk heb ik goed werk geleverd. Het was een enorme leerervaring en het voelde zo goed om te koersen op die iconische wegen die ik tot dan alleen maar op tv had gezien, zoals de Muur van Geraardsbergen.”
In de weken na de Omloop reed Mara de 1.1-koersen Hageland en Le Samyn, waar ze verschil merkte in intensiteit en strategie. “Er is wat meer diepgang in het peloton”, legt ze uit. “Het is nog steeds een zware koers, maar er is meer verschil in het niveau; van WorldTour tot clubniveau, maar iedereen wil vooraan zitten. Het maakt de start wat hectischer, dus positioneren wordt erg belangrijk. Het wordt ook gevaarlijker achterin met de valpartijen. Er is echt wel een verschil, maar ik heb er veel van geleerd.”
